Rozdział 21 i 22 Jutro. Ty, ja i stadion.....

ROZDZIAŁ 21

ANGELA

    Szłam z Mario ulicą. Muszę przyznać, że wyglądaliśmy dość zabawnie. Dlaczego? Proste pytanie, prosta odpowiedz. Miałam złamany obcas, więc kuśtykałam. Mario miał całą koszulkę w musztardzie i do tego był nie ogolony. Pech chciał, że przechodziliśmy przez miasto akurat w godzinach szczytu, kiedy to ludzie wychodzą do pracy. Na domiar złego złapali nas dziennikarze i wścibscy paparazzie. Jakiś koleś chciał z Mario przeprowadzić wywiad, ale mój macho go spławił. Facet miał strasznie śmieszną minę, zupełnie nie do opisania.

- Z czego się tak śmiejesz?- popatrzył na mnie

- Hahah.. no bo.. i on.. hahah..- Nie mogłam skleić zdania

- Hahhahaha…- I teraz śmialiśmy się razem

    W czasie naszej wymiany niepohamowanego śmiechu zadzwonił mi telefon. Wyjęłam  go pośpiesznie z torby i spojrzałam na wyświetlacz. Dzwoniła do mnie Majka.

- Słucham.- Powiedziałam pół śmiechem

- No hej. Masz ochotę na spotkanie i ploty?

- Dzisiaj?

- Tak.

- Kurczę nie bardzo mi to pasuje. Dzisiaj po treningu chłopaków jadę z Mario na plan filmowy.

- Aaaaa… To może też wpadnę na trening i wtedy pogadamy?

- Świetny pomysł. To  o 14.30 przed stadionem ?

-Znakomicie. Będę czekała. Papatki.- i się rozłączyła

Szliśmy w chwili ciszy.

- O czym tak namiętnie myślisz, bo chyba nie o mnie?

- Nie, nie o tobie. O Majce. Miała jakiś taki dziwny głos. Myślisz, że mogło się coś stać?

- Na pewno nic złego. Lewy wczoraj miał bardzo duże plany wobec niej.

- Tak? Hmmm… Dawno z nią tak szczerze nie gadałam. W sumie to od powrotu z Ibizy widziałyśmy się z pięć razy. To wszystko przez ciebie i Lewusa.- szturchnęłam go

- O nie, nie moja droga. Nie zganiaj tego na nas. To wy nie macie dla siebie czasu. Ja i Lewy spotykamy się prawie codziennie.

- Ha, ha, ha,! Bardzo śmieszne.

Skończyliśmy rozmowę bo doszliśmy pod mój apartamentowiec. Zaprosiłam Goetzego do domu. Poszedł się umyć, a ja zrobić coś do jedzenia.

~~*~~

 

MAJA

   Obudziłam się z głową na torsie Roberta. On już dawno nie spał. Głaskał mnie swoją dłonią po ramieniu. Było mi bardzo przyjemnie. Podniosłam się z niego i złożyłam czuły pocałunek na jego ciepłych wargach.

- Dzień dobry. Jak się spało?

- Świetnie.- przeciągnęłam się – wczoraj się nieźle przygotowałeś.

- Byłem pod sala jak grałaś tą piosenkę i postanowiłem sprawdzić jej znaczenie. Bardzo pasowało mi do tej sytuacji.

- Hehhe..mój poeta.- i znów go pocałowałam- nie chce mi się wstawać . Która jest godzina?

- 12.17. Mamy jeszcze trochę czasu.

- No chyba raczej nie. Wstawaj miśku.

    Zebrałam się pierwsza, znaczy próbowałam się zebrać, bo Lewy złapał mnie za biodra i nie chciał puścić. Gdy po wielu trudach udało mi się uciec z jego uścisku poszłam odbyć poranną toaletę. Było to dość trudne ponieważ nie posiadałam niczego prócz mydła wody i ręcznika. Musiałam odziać moje wczorajsze ciuchy i wyjść bez makijażu z hotelu. Gdy Robert już się oporządził poszliśmy oddać klucze do pokoju. Założyłam okularu przeciwsłoneczne i wyszliśmy. Zostałam podwieziona pod same drzwi. Nie mogliśmy przestać się żegnać. Wysiadłam z samochodu mojego chłopaka, weszłam do mieszkania i zadzwoniłam do Angeli. Odebrała za 4 sygnałem. Umówiłam się z nią dzisiaj na trening.  Poszłam się umalować, wziąć szybki prysznic i przebrać się w świeże ciuchy. Założyłam spodenki, t- Shirt i białe trampki. Na stadion postanowiłam wybrać się piechotą. PO drodze zaczepiło mnie kilku fanów Borussi.

-HEJA HEJA HEJA BVB!! LIWI IST DAS BESTE!!

    Zaśmiałam się pod nosem i poszłam dalej. Cieszyłam się, że ma on tutaj swoich fanów. Szło mi się przyjemnie, bo ze słuchawkami na uszach i w rytm moich ulubionych piosenek. Stanęłam przed stadionem i oczekiwałam na przyjazd Angeli. Zauważyłam srebrnego mercedesa podjeżdżającego pod bramy i od razu do niego podeszłam.

- No hej.- przywitałam się

- Siemanko. Mario ja zaraz przyjdę.

-Ok. będę na was czekał.- pocałował ją w policzek i udał się do wejścia.

- Usiądziemy? Nie będę wchodziła na trybuny.

- Pewnie, chodź.

Zajęłyśmy miejsca na ławeczce.

- Co się stało?

- Nic.

- Majka! Jak to nic!? Przecież widzę, że coś cię dręczy. Chodzi o Roberta? Co znów zrobił?

- Nic mnie nie dręczy. Nie, nie chodzi o Roberta. I nic mi nie zrobił.

- No to co jest?

- Studia.

- Co studia!? Majak zacznij mówić składnie  i dobitnie!

- Nie zaliczyłam jednego egzaminu i nikomu się do tego nie przyznałam. Jeżeli nie zdam poprawki to mogę się pożegnać z kolejnym rokiem.

- Jak to!? Przecież mówiłaś, że zdałaś na 5!

- Nie o te egzaminy chodzi!

- No to o jakie!?

- O te które zdawałam prawie miesiąc temu. Poprawkę mam dzisiaj i strasznie się stresuję.

- Dlaczego nie zdałaś?

- To był okres, w którym Lewy sprowadzał panienki do domu. Jak oni.. no .. ten tego… To ja nie mogłam się nad niczym skupić. Prawie wszystkie noce płakałam. Nie zastanawiałam się wtedy nad konsekwencjami.

- Czyli, że to jednak przez niego. Słuchaj. W takim razie życzę ci szczęścia. Powodzenia kochana. Będę mocno trzymała za ciebie kciuki.

- Ok. To ja już lecę. Powiedz Robertowi, że poszłam na zakupy czy coś. Wymyśl coś!- powiedziałam na odchodnego

TRENING

- Idziecie na jutrzejszą galę?- trener wszedł do szatni chłopaków

- Chyba tak.

- Nie ma chyba i nie potrzebnie się was pytam. Wszyscy, bez wyjątku mają się tam jutro zjawić. Ten kto nie przyjdzie będzie robił 100 dodatkowych kółek, więc raczę się zastanowić. Zrozumiano?

- Tak jest szefie!- Powiedzieli jak w wojsku

Gdy trener wyszedł rozmowa przeszła na inne tematy.

- Mats kogo zabierasz?

- Idę z Cathy.

- CO!?- cała drużyna wybałuszyła gały na tę wieść

- No co się tak gapicie. Pogodziliśmy się. Majka dała mi kosza, a ja nie zamierzam na nią czekać w nieskończoność.

- I tak byś się nie doczekał.- powiedział Lewy

- Że niby co ty tam mruczysz?

- To co słyszałeś. Majka jest ze mną.

- Co ty pieprzysz ! Ukryta kamera tu jest?

- Nie, nie ma. Nie rób z siebie kretyna Hummels. Oby dwoje wiemy, że jestem od ciebie w stu procentach lepszy.

- Tak!? Do prawdy!? Ciekawe w czym !?

- We wszystkim.

- Achilles od siedmiu boleści się znalazł. Kto by pomyślał. Ciebie też kopnęła w dupę, a teraz się chwalisz nie wiadomo czym.

- Może tym, że ze mną poszła do łóżka, a z tobą nie!

- O stary! Przegiąłeś!- Mats podwinął rękawy i zbliżał się do Roberta

- Chłopaki spokojnie. Dajcie spokój.

- No dalej Mats. Uderz mnie! – nadstawiał się Lewy

- Nie odgrywaj takiego chojraka. Jeszcze się policzymy.

- To miała być groźba? Tak się boję, że aż portkami trzęsę.

- zobaczymy co później powiesz.- powiedział i wyszedł z szatni

    Po zakończonej dyskusji wszyscy zaczęli się ulatniać z szatni. Na samym końcu wyszedł Robert. Podszedł do auta i zobaczył przebite opony.

- No to pięknie mnie załatwił- powiedział sam do siebie i zadzwonił po pomoc

   Laweta przyjechała szybko. Lewy pojechał załatwić wszystkie sprawy związane z naprawą samochodu i opłatą za lawetę. Całość zajęła mu jakieś 4 godziny. Wtedy przypomniało mu się, że był umówiony z Maja na 17 do jej rodziców. Wyjął telefon i zadzwonił do niej

- Halooo..

- Część skarbie. Nie będę mógł z tobą pojechać do rodziców. Humm… A co ty płaczesz?

-Nie, nie.. Wydaje ci się..

- Maja mów co się dzieję.

- Nic szczególnego.

- Zaraz u ciebie będę.

-Nie Robert , nie przyjeżdżaj. Chcę teraz zostać sama.

MAJA

    Po rozmowie z Angelą poszłam prosto na uczelnię. Weszłam do sali. Egzaminatorzy patrzyli na mnie jak na idiotkę. Okazało się, że pomyliły mi się godziny i przyszłam za późno. Zaczęłam ich błagać, ale oni byli niegięci. Nie chcieli mnie słuchać. Kazali wyjść z Sali i przygotować się do rozmowy z dziekanem.  Wybiegłam z uczelni i poszłam prosto do mieszkania. Wyjęłam z szafki flaszkę czystej wódki i zaczęłam pić. Moim celem było upicie się do nieprzytomności. Gdy zaczęłam spożywać alkohol zadzwonił mi telefon. Dzwonił Robert. Miał tam jakiś problem z samochodem. Gdy powiedziałam mu, że chce zostać sama i odłożyłam telefon zadzwoniła moja mama.

- No córciu gdzie jesteście??

- Co!? Jestem w domu, a gdzie mam być!?

- Przecież ty jesteś kompletnie pijana!!

- Co ty gadasz!? Jestem trzeźwa! Rozumiesz!- krzyczałam

- Zaraz tam z ojcem do ciebie przyjedziemy!

- Walcie się! Ja nie potrzebuję ani was, ani nikogo!

- Jak ty się do mnie odzywasz!?

- Tak jak słyszysz! Jestem dorosła i odpowiedzialna!

- Szczególnie teraz. Jesteś taka odpowiedzialna.

- Coś ci nie pasuje! Jak tak to zmień sobie córkę!- po wypowiedzeniu tych słów podniosłam głowę do góry i zobaczyłam stojącego nade mną Roberta. Chyba nie wierzył, że tak potrafię. Przy nim zawsze, no prawie zawsze, byłam grzeczną i miłą dziewczynką. Zakończyłam rozmowę z mamą i spojrzałam na niego.

- I co się tak gapisz!?- spytałam

- Majka!! Ogarnij się i zostaw to!- wyrwał mi butelkę z ręki- Jak ty się do rodziców odzywasz!? Co się z tobą dzieje dziewczyno!- jeszcze nigdy nie widziałam go tak zdenerwowanego. Rzucił na podłogę zakupy i wymachiwał mi rękoma przed nosem. Po policzkach zaczęły mi płynąć łzy- Powiesz mi wreszcie co się stało, że musiałaś posunąć się do takiego czynu?

- Przez to, że się bzykałeś z laskami na prawo i lewo , ja nie zaliczyłam egzaminu i jestem wezwana do dziekana bo pomyliły mi się godziny! Zadowolony jesteś!- mina mu zbladła. Nie wiedział co ma powiedzieć.- No dalej! Powiedz coś! Nie masz nic na swoje usprawiedliwienie!?- wyszedł z mojego mieszkania trzaskając drzwiami.

    Gdy rano otworzyłam oczy pamiętałam tylko część wydarzeń z wczorajszego wieczoru. Lekko mówiąc wpadłam w niezłą furię. Postanowiłam złożyć Lewandowskiemu poranna wizytę. Zabrałam wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy i poszłam do niego piechotą. Spotkanie z dziekanem miałam wyznaczone na 16.00 wiec do tej godziny jeszcze sporo mi zostało. Byłam już pod jego domem. Zapukałam do drzwi. Stanął w nich i przyglądał mi się. Zaczęłam mówić:

- Skarbie bardzo cie przepraszam. Ja wiem, że wczoraj nieźle dałam ci popalić. Zdaję sobie z tego sprawę. Nie powinnam tak mówić i robić. Byłam wściekła i pijana. Sam dobrze wesz jak to jest. Do tego doszły te egzaminy i dzisiejsze moje spotkanie na uczelni. Chciałabym żeby między nami nic się nie zmieniło. Wpuścisz mnie do środka?

- Czy ty zdajesz sobie wg sprawę z tego co wczoraj wygadywałaś!? Nazwałaś mnie ALFONSEM! Nie czuję się jak on i nim nie jestem! Decydując się na nasz związek oby dwoje mieliśmy świadomość naszej przeszłości. Wkurza mnie to, że mi nie ufasz i masz o mnie takie zdanie.

- Mogę wejść  czy będziesz prawił mi kazanie przy twoich sąsiadach?

- Wejdź- ruchem ręki zaprosił mnie do środka. Stanęłam naprzeciwko niego i zaczęłam go całować. Niestety nie poszło tak jak po mojej myśli. Odepchnął mnie lekko i poszedł do salonu.

- Co ci jest! Wcześniej za to dałbyś wiele!

- Tobie się wydaje, że mi zależy tylko na jednym, że chodzi mi o to by cię wykorzystać?  Zastanów się nad sobą ! Jestem ciekaw czy twoi rodzice usłyszą od ciebie słowo przepraszam! Dali ci wszystko, a traktujesz ich gorzej niż źle!

- Nie jesteś moim ojcem by mówić mi co mam robić!

- Nie! Ale jestem twoim chłopakiem i zależy mi na twoim szczęściu. Gdy jesteś przy mnie czuję się spełniony, ale widząc twoją wczorajszą furię zaczynam się bać.- uśmiechnął się

- To dobrze, czy źle!?

- Zależy kiedy! – i teraz to on mnie pocałował

- To co? Już się nie gniewasz? Najpierw na mnie naskoczyłeś a teraz to .

-  Nie da się na ciebie długo gniewać. A teraz chodź przedstawisz mi swoich rodziców.

- Co!?

- Jedziemy do nich. Musisz ich przeprosić. Zrób to dla mnie J

ROZDZIAŁ 22

- Pani Szulc?

- Nie. Neumann.

- Ach tak. Dobrze. Proszę usiąść. Pomyliłem się, bo dziś też byłem umówiony z Panią Szulc.

- Nic nie szkodzi.

- Dobrze. Więc tak. Sprawa troszkę się skomplikowała. Pani Maju ja bardzo panią przepraszam za to całe zamieszanie.

- Ale jakie zamieszanie?- studentka była bardzo zdziwiona

- Egzaminatorowi pomyliły się indeksy. Do pani wpisał błędną ocenę. Zwyczajnie panią pomylono.

- No chyba pan żartuje. Tyle co ja się nerwów przez to najadłam…

- Bardzo mi przykroi jeszcze raz panią przepraszam.

- Dziękuje i do widzenia.

MAJA

Wychodząc z dziekanatu byłam w dużym szoku. Na korytarzu spotkałam Angelę.

- Co ty tu robisz?

- Cześć. Na potrzeby filmu muszę zawiesić chwilowo studia.

- Aaaa… No tak.

- A ty ?

- Słuchaj. Okazało się, że pomylili mnie z kimś. Z jednej strony pałam szczęściem i radością, a z drugiej jestem na nich wściekła. Dobrze, że za namową Roberta byłam dzisiaj przeprosić rodziców.

- Dobra. Później pogadamy. Idę.

- OK.

    Po wyjściu z uczelni udałam się prosto do Roberta. Stanęłam przed drzwiami i zadzwoniłam dzwonkiem do drzwi . Otworzył je i dziwił się czemu nie wchodzę do środka. Zawiesiłam mu się na szyli i oplotłam go moimi nogami. On złapał mnie za pośladki, wciągnął do środka i oparł mnie o ścianę. Zaczęliśmy się namiętnie całować. Włożyłam mu ręce pod koszulkę.

- Ale masz zimne dłonie..- wydukał

- Z mrozu przyszłam .

- W takim razie chodź. Zrobię ci herbaty.- Herbaty!? To się już na niego napaliłam, zaczęłam mu ściągać koszulkę, a ten z herbatą wyskakuje! Poczułam się … No tak dziwnie się poczułam.- Jaką chcesz. Malinową, owocową, cytry…- I zaczął wymieniać cały swój asortyment. Nie chcę herbaty głupku! Chcę ciebie!- Namyśliłaś się już ?

- Robert daj spokój.

- Co?

- No daj Se spokój z tą herbatą. Ona mi nie jest do szczęścia potrzebna.- podeszłam do niego i namiętnie całowałam.

- YKHMMM… To ja włączę telewizor.

    Odepchnął mnie od siebie i poszedł do salonu. Nie wiem co się z nim stało. Przyznaję, że troszeczkę się zmieniłam, ale bez przesady. Nie jest chyba ze mną aż tak źle. Zdenerwowałam się. Zabrałam sweterek z krzesła i poszłam do wyjścia. Trzasnęłam za sobą drzwiami i stanęłam przed jego domem. Byłam ciekawa czy pofatyguje się do mnie czy raczej nie. Było jednak tak jak się obawiałam. Siedział sobie w domu i nic. Wróciłam do siebie i zrobiłam sobie sama tą nieszczęsną herbatę. Usiadłam i także włączyłam telewizor. To z przyzwyczajenia od czasu kiedy mieszkałam z Robertem. Najpierw herbatka, a później kocyk i dobry film na DVD. Przykryłam się po same uszy i oglądałam jakiś niemiecki serial. O koło godziny 22.00 zadzwonił mi telefon. Miałam nadzieję, że to Robert, ale się przeliczyłam. Dzwoniła moja mama żeby zaprosić nas do siebie na obiad. Chciała bliżej poznać Roberta i te sprawy. Ale ja nie wiedziałam co mam jej powiedzieć, więc przytaknęłam i opowiedziałam, że będziemy.

Z samego rańca poszłam do Angeli. Wiedziałam, że ona dzisiaj zaczyna te swoje przygotowania do filmu. Chciałam ją wesprzeć psychicznie i spytać ją o radę w sprawie wczorajszego zachowania Lewego. Założyłam na siebie spódniczkę w koronkę i biały podkoszulek. Do tego dobrałam sobie pod kolor szpilki i szłam w kierunku wielkich apartamentów.

- Cześć kochana ! – ucałowałam ją w policzek. Wyglądała cudnie . Miała na sobie miętową sukienkę i beżowe szpilki.

- No hej ! Dawno cię u mnie nie było.

- A no. Ty do mnie też nie zaglądasz.

- Coś się stało? Tak jakoś dziwnie wyglądasz.

- Głowa mnie boli. Po za tym nic ciekawego się u mnie nie dzieje. Prowadzę szare nudne życie. Czasami jest jakaś odskocznia od tego, ale w rezultacie i tak wszystko cichnie i koniec bajki.

- Na uczelni mówiłaś coś o rodzicach.- zaprowadziła mnie do salonu

- Tak. Upiłam się do nieprzytomności i wyzywałam wszystkich po kolei z Robertem na czele.

- Wściekł się?

- Był zły, ale szybko mu przeszło. Za to teraz nie idzie się z nim dogadać.

- Co masz na myśli?

- Wiesz.. Jak ci to powiedzieć- Ciężko było mi powiedzieć jej tak prosto z mostu. Co niby miałam wypalić ,, Mam ochotę na niego, a on mnie odpycha”. To brzmi tak jakbym była nie warta uwagi.- Zwyczajnie się od siebie odsunęliśmy.- O tak. Te słowa idealnie opisują moją sytuację

- Ciężko mi będzie ci pomóc.

- Ale ja tego nie oczekuję. Wiem, że masz swoje sprawy związane z Mario i z filmem. Ja muszę porozmawiać o tym z Lewym, bo inaczej się nie dowiem co go dręczy. A teraz opowiadaj ty. Jak tam?

- No z tym filmem to jest więcej zachodu niż myślałam. Słuchaj przez cały czas trwają jakieś przesłuchania i przygotowania. Sama nie wiem jak określić gatunek tego filmu. Ogólnie rzecz biorąc wpakowałam się w jakiegoś pornola bez odwrotu. Dobrze, że Maro jest ze mną. Gdy jestem z nim wszystko wydaje się proste. On dodaje mi otuchy i mnie wspiera we wszystkim. Dzisiaj na przykład idzie ze mną. Będzie oglądał to wszystko.

- No i fajnie. Bardzo się cieszę, że wam się układa.

Gadałyśmy jeszcze jakieś 2 godziny. Po upływie tego czasu do mieszkania wparował Goetze i oświadczył, że już czas i pora. Musieli już jechać. Zaproponowali mi podwózkę, ale ja odmówiłam. Chciałam się przejść i przemyśleć parę spraw. Pożegnałam się z nimi i ruszyłam w kierunku mojego mieszkania.

PLAN FILMOWY

 ANGELA

   Podjechaliśmy z Mario pod wieli plan. Kręciło się tam mnóstwo ludzi. Jedni przychodzili, drudzy wracali. Nie mogłam się tam w niczym połapać. Podeszła do mnie wizażystka i zabrała mnie do swojego gabinetu. Mruczała coś pod nosem, ż e mam ładną cerę i takie tam. Ubrali mnie później w jakieś ciuchy. Ja naprawdę wyglądałam jak licealista. Uczesali mnie w dwa kucyki. Miałam być chyba taką cnotką. Albo coś w tym sensie. W każdym bądź razie na plan zawitał reżyser. Usiadł sobie wygodnie na krześle i darł się przez megafon

- STARZYŚCI NA MIEJSCA!!!

    Boże co za facet. Strasznie zadufany w sobie. Myśli, że wszystko mu wolno. Szarogęsi się tak jakby był u siebie.  Teoretycznie jest, ale to go nie usprawiedliwia. Zaczęli nagrywać właśnie pierwszą scenę. Troszeczkę się denerwowałam przed moim wejściem, ale przez cały czas trzymałam za rękę Mario i to mi dodawało otuchy.  Moja akcja zaczynała się dość niepozornie. Zwyczajne pójście do szkoły młodej atrakcyjnej, dziewczyny. Z pozoru zwykłej szarej myszki w dwóch kucykach, ale tak naprawdę w mojej postaci kryje się taki pazur przez nikogo nie odkryty. W dzień z okularami, w nocy z soczewkami rusza na podryw do ekskluzywnych klubów.

- Szulc ! Wender! Przygotować się!

I koniec sielanki, czas do pracy. Wender, a inaczej John Wender to mój filmowy partner. Z początku mną pomiata, a później na jednej z imprez zaczyna mnie obmacywać. Nie wiem jak ja to przełknę. On jest straszny. Wygląda fatalnie, a jeszcze gorzej u niego z charakterem.

~~*~~

     Po 15 minutowej przerwie wróciliśmy na plan. I znów reżyser zaczyna się wydzierać.  Tym razem stanął na środku i rozłożył do mnie ręce w geście pokazania co robię nie tak. W duchu sobie myślałam ,, Tak, tak. Pogadaj sobie, a ja i tak zrobię swoje ”.

Na dzisiaj to koniec. Wściekła z podkrążonymi oczami od nadmiernego oświetlenia wsiadłam do samochody Mario.

- Czemu tak się denerwujesz?- złapał mnie za kolano

- Ten facet mnie … Agggrrrr…

- Tak, wiem skarbie, ale co mu zrobisz. Tak czy tak będziesz musiała go słuchać. Tutaj twoje dąsy i nerwy nie pomogą.

- Może i masz rację. To co robimy ?

- Lewy dzwonił żebym do niego wpadł pogadać.

- Aaa.. Ok. i tak mi dzisiaj bardzo dużo czasu poświęciłeś. – pocałowałam go w policzek

- Mam nadzieję na rewanż z twojej strony.

- Co masz na myśli.

- Jutro. Ty, ja i stadion.

- O nie. Mario. Wszystko, ale nie cały dzień na stadionie.

- Przemyślę to jeszcze.

Rozmawialiśmy prawie całą drogę. Już pod koniec leciała w radiu moja ulubiona piosenka. Od razu zaczęłam ją śpiewać na co Goetzego dopadł niepohamowany śmiech.

- No co!?

- Pięknie śpiewasz.- śmiał się pod nosem

- Tak, wiem . Uwierz mi, że zdecydowanie lepiej tańczę.

- Dobra, dobra. Wysiadka skarbie, bo się spóźnię.

- Wyganiasz mnie?

- Ależ skądże. Po prostu strasznie mi się śpieszy.

- No dobrze. W takim razie pozdrów ode mnie Roberta i do zobaczenia jutro na stadionie.- złapałam się za głowe

- Ty to powiedziałaś. Papa.- i odjechał

~~*~~

    Po odwiezieniu pod mieszkanie Angeli Mario od razu pojechał do Lewego. Był bardzo ciekawy dlaczego przyjacielowi zależy na szybkim spotkaniu z nim. Zaparkował swojego srebrnego mercedesa pod dużym domem i zadzwonił dzwonkiem do drzwi. Stanął w nich ewidentnie czymś zmartwiony Lewandowski.

- Wejdź.

- Stary. Co ci jest.

- Po to cię tu sprowadziłem żeby się wygadać więc siadaj- wskazał na narożnik w salonie- i powiedz mi co chcesz do picia, bo ja to z chęcią napiłbym się tequili.

- Aż tak źle.

- Aż tak.

Robert poszedł do kuchni po dwie szklanki do trunku. Usiadł obok kumpla i zwierzał mu się ze swoich problemów.

- No wyobrażasz to sobie. Teraz to ja nie wiem co mam ze sobą zrobić.- spuścił głowę

- Mówiłeś już o tym Majce?

- Majce!? Stary przecież… A szkoda gadać. Nie wiem co mam robić. Najgorsze w tym wszystkim jest to, że ona cały czas dąży do .. no wiesz.

- A ty?

- No a ja nic.

- Przez to ona może się zacząć czegoś domyślać.

- Ale w tej sytuacji ja nie mogę się z nią kochać.

- Lewy! W czym ci to przeszkadza! No zastanów się!

- Zastanawiałem się nad tym już bardzo długo i doszedłem do wniosku, że jak na razie nic Mai nie powiem. Przeczekam to. Może to fałszywy alarm i nie warto się tym przejmować.

- Moim zdaniem nawet najgorsza prawda jest lepsza od kłamstwa.

- Pewnie masz racje, ale ja nie mogę teraz  pogadać o tym z Maja. Chcę najpierw wiedzieć czy to wszystko jest prawdą. Chcę mieć pewność.

- A jak ona przy tobie jest i wyraźnie tego od ciebie oczekuje to ty nic.. Tak zupełnie nic? Ja przy mojej Angeli nim nie wytrzymał.

- Szczerze mówiąc jest mi cholernie trudno. Nie wiem ile jeszcze wytrzymam.

- Możesz na mnie liczyć. Ja jej nic nie powiem. Angie też się o niczym nie dowie.

- Fajnie, że można na ciebie liczyć. Wydawało mi się, że będziesz mnie namawiał do tego bym jej wszystko opowiedział.

- Skoro ty uważasz, że nie ma jak na razie takiej potrzeby to trzymaj się z tym jak najdłużej.

Siedzieli i pili jeden za drugim. Nie zwracali na to która jest godzina i że jutro z samego rana muszą iść na trening.  Upili się do nieprzytomności i usnęli w salonie ze szklankami w dłoniach.

________________________________________________________________________

Witam was w Poniedziałek Wielkanocny :* Oderwałam się na chwilę od rodzinki i dodaję kolejne dwa rozdziały :) Teraz zaczyna się coś dziać :)) Od kolejnego rozdziału zaczynam pisać z perspektywy Roberta, ponieważ on będzie odgrywał kluczową rolę w tym ,, chaosie" :) Więcej wam nie będę zdradzała :D Mam nadzieję, że da się to czytać :)) Jeżeli czytacie to komentujcie :* <3 Na osłodę dodaję zdjęcie, które strasznie mi się podoba ( chyba nie muszę mówić dlaczego :)) ). Zostało zrobione po meczu Borussia- Stuttgart, które zakończyło się wynikiem 2:1 :) Po golach Piszcza i Lewego :* 

Dobra nie będę wam dłużej przynudzać :) Smacznego jajka ! :*

<3